NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حَدَّثَنَا
أَبُو
الْعَبَّاسِ
الْقِلَّوْرِيُّ
حَدَّثَنَا
يَعْقُوبُ
بْنُ
إِسْحَقَ
الْحَضْرَمِيُّ
عَنْ
سُلَيْمَانَ
بْنِ مُعَاذٍ
التَّمِيمِيِّ
حَدَّثَنَا
ابْنُ
الْمُنْكَدِرِ
عَنْ جَابِرٍ
قَالَ قَالَ
رَسُولُ اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ لَا
يُسْأَلُ
بِوَجْهِ
اللَّهِ
إِلَّا
الْجَنَّةُ
Cabir' (r.a.)'den;
demiştir ki: Resûlullah (s.a.v.):
"Allah'ın zâtı için
ancak cennet istenir." buyurdu.
İzah:
Sadece Ebû Dâvûd
rivayet etmiştir.
Hadiste geçen
“vech" kelimesinden maksat, halef âlimlere göre Allah'ın zâtıdır. Selef ise,
bu kelimeyi te'vil etmeden hakiki anlamı olan "yüz" şeklinde
anlamışlar. Ancak keyfiyyetini yalnız Cenab-ı Allah'ın bildiğini, dolayısıyle
onun, mahlukatın yüzlerine benzetilmesinden münezzeh olduğunu söylemişlerdir.
Bu hadis Allah'ın zâtı
için dünya metâım istemenin uygun olmadığına delâlet etmektedir. Ancak bu
hüküm, kendisinden sadaka istenilen kişinin bu sözden canı sıkılması ve
dilenciyi boş çevirmesi hâline hamledilmiştir. Şayet Allah'ın anılmasından
hoşlanıp etkilenen ve dilenciyi boş çevirmeyen biri ise, Allah için istemek
caizdir. Bu hadisle bundan sonraki hadisin arası böyle cem'edilmiştir.